Ben Vesile Kılıç. 47 yaşındayım, kaynak ustasıyım.
Pres işleri yapan bir firmada vasıfsız eleman olarak çalışmaya başladım. Kaynak yapan ustalara bakıp ben de yapabilirim diye düşünüyordum. Çalıştığım şirkette patronumun babasının “Kolunda altın bileziğin olsun” şeklinde desteği ile, kaynak işini öğrenmeye başladım. Mesleğe başladığımda 31 yaşındaydım.
Meslekte yaşadığım zorlukların başında kadın olmam ve kadınların bu meslekte neredeyse yok denecek kadar az olması geliyordu.
Daha fazla beceri, daha az maaş
El becerilerim onlardan fazlaydı, onlardan daha fazla çalışıyor daha fazla iş çıkarıyordum, fakat günün sonunda onlardan daha az maaş alıyordum, çünkü bir kadınının kendileri ile aynı maaşı alması onlar için aşağılayıcı bir şeydi. Oysa onlar ile aynı işi yapıp aynı malzemeleri kaldırıp indirirken “sen kadınsın” demediler, ki buna ihtiyaç yoktu.
Bir gün yurtdışına bir iş yapıyorduk. Patronlar herkesin yaptığı işi ayırmak için önümüze paletler koydu. Yapılan kaynaklar arasında benim yaptığım iş onay aldı ve bu diğer arkadaşları çok sinirlendirdi. Hatta içlerinden birisi elindeki profili fırlatıp küfür ederek çıktı. Bir kadının onlardan daha iyi iş çıkarmış olmasını kabul edemiyorlardı.
Çoğu zaman yaptığım işleri kendileri yapmış gibi patrona gösterdiler. İtiraz etmeye kalktığımda ise küfür ve tehditlerle karşılaştım. Tüm bunlara boyun eğdim, çünkü çalışmak zorundaydım.
Mesleklerin cinsiyeti yoktur
Bu meslek bana kadın olduğumu unutturdu. Eskiden saçlarım uzundu, makyaj yapardım, güzel giyinmeyi severdim, ben eskiden çok gülerdim biliyor musunuz?
Meslekte kendimi korumak için kadın olduğumu unutmam gerekiyordu, ben de onlar gibi oldum. Giyimim, konuşmam değişmişti, onlar gibi küfür etmeye başladım. Kocam beni artık erkek gibi gördüğünü söylemeye başladı, artık kadınlar ile konuşamıyordum.
Ben bu mesleğe kadınlığımı feda ettim…
Mesleklerin cinsiyeti yoktur. Neden kadın işi, erkek işi diye ayırıyoruz ki? Herkes kadar çalışıyorum, herkes kadar yoruluyorum ki bence daha fazla ve daha titiz çalışıyorum.
47 yaşındayım, meslekte ustayım artık. Tüm bu yaşadıklarıma değer miydi? Bilmiyorum…
Yalnız gülüşümü çok özlüyorum.
