Bir süredir restoranlara gittiğimde, oturduğum masadan mutfağı izlemeyi tercih ediyorum. Açık mutfakların beni etkilemesinin özel bir nedeni var gibi geliyor. Oradaki hareketliliğe karşı duyarsız kalmak imkansız gibi. Mekanın geri kalanını etkisi altına alan büyülü yerler olma potansiyelini taşıyan mutfaklar, arı kovanı gibi çalışan bir ekip, mekana yayılan karşı konulmaz kokular, kaos gibi görünen harmoni, bir tabağa sığan porsiyonun arka planında yatanları bize gösteriyor. Mutfaktaki organizasyona kendimi o kadar kaptırdığım oluyor ki, beraber yemeğe gittiğim insanlardan, “bir tiyatro bileti almadık yemek için geldik” dediklerini bile duydum.
Kendini mutfakta şef gibi hissetmekte mekanın etkisi nedir sizce? Kendimi bir şef gibi hissetmekteki bu büyülü etkinin ne olduğunu merak ediyorsanız, biraz geriye saralım ve mutfak kavramına dair düşüncelerimi paylaşayım.
Mutfak, evlerimizde, restoranlarda, otellerde ve hatta ofislerde karşımıza çıkan özel bir mekan. Ev içindeki en kamusal alan olan mutfak, herkesin gün içinde en az bir kere uğradığı bir durak. Bu fonksiyonunun ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. Mutfak, organizasyonun merkezi gibidir. Evde yemek yaparken bile, hangi malzemenin sırasıyla eklenmesi gerektiği gibi küçük organizasyonlara ev sahipliği yapar. Restoran mutfağında ise bu organizasyon daha büyük bir ölçekte kendini gösterir. Replikler vardır, her bir yemeği bir tiyatro oyunu gibi icra eden şefin dokunuşlarıyla farklı bir boyuta taşınır.
Şefin Sahnesi
Mutfak, bir sahnedir artık. Şef, mutfak alanına çıkar ve performansı başlar. Restoranlarda, bu sahneyi paslanmaz çelikten oluşan mutfak tezgahları süsler. Paslanmaz çelik, genellikle restoranların, otellerin ve fabrikaların mutfağının vazgeçilmez malzemesi olmuştur. Ancak tasarım dünyasının doğası gereği bu kalıpları kırmak isteyenler var. Artık paslanmaz çelik evlerdeki mutfaklarda da sahne almaya başladı. Paslanmaz çelikle donatılmış bir mutfakta sahneye çıktığınızda, kendinizi şef gibi hissedebilirsiniz.
Mekanın Ruhu
Pandemiyle birlikte artan bir ivmeyle birçoğumuz içimizdeki şef olma tutkusunu keşfettik. Chicago’da, aile mirası restoranı işletmeye çalışan bir şefin hikayesini konu alan The Bear dizisindeki gibi, paslanmaz çelik, pek çok filmde de temel mekanın ana öğesi olarak kullanılmış ve beyaz perdeden yayılan sıcaklığı bize hissettirmiştir. Fatih Akın’ın unutulmaz filmi Aşka Ruhunu Kat (2009), iki Michelin Yıldızlı bir şefin üçüncü yıldızı peşindeki serüvenini anlatan Çok Pişmiş (2015), iki şef arasındaki hırslı ve romantik mücadeleyi izlediğimiz Aşk Tarifi (2007), neredeyse tamamı mutfakta geçen ve mekanın ruhunun kapalı kapılar ardında kalmaması gerektiğini bize gösteren filmlerden yalnızca bazıları.
Yaşayan Küçük Mutfaklar
Paslanmaz çelik mutfak tasarımları konusunda da dikkate değer örneklere bakalım. Arclinea, bu koleksiyonu 1988 yılında tasarlamış. Bu tasarımda, mutfak etrafında şekillenen bir organizasyon göze çarpıyor. Mutfak adası, ceviz ahşap kapılarla kaplanmış ve açık mutfak konseptine farklı bir yorum getiriyor.
Falper markasının “Small Living Kitchens”, yani “Küçük Yaşayan Mutfaklar” adını verdiği mutfak tasarımları da dikkate değer. Bu tasarımlar, farklı modüllerden oluşuyor ve kullanıcının ihtiyacına göre birleştirilebiliyor. Bu, günümüzde metrekarelerin azaldığı evlerde şık ve fonksiyonel bir kullanım olanağı yaratıyor.
Sonuç olarak, paslanmaz çelik ile hissedilen sahnede olma ve şeflik duygusu hayatımıza biraz daha giriyor. Her ne kadar mutfak tasarımlarında tercih edilmesinin teknik nedenleri ve dayanıklılık ön planda olsa da, estetik açıdan çarpıcı olması ve yarattığı his tasarımı daha çekici kılıyor. Bu malzeme, mutfaklarda şeflerin dokunuşunu hissetmemizi ve sağlıklı, dayanıklı bir mutfak deneyimi sunmamızı sağlıyor. Kendimizi şef gibi hissettiğimiz hikaye ve mekanlarda buluşmak dileğiyle…
