BÜLTEN

İtalya deyince aklınıza ilk ne geliyor?  Roma’nın bozulmadan yüzyıllardır korunmuş mimarisi, Milano’nun modayla birlikte tasarıma lokomotif olan duruşu, Floransa’nın tarih kokan sokakları, Venedik’in özgün yaşam şartları ve daha niceleri. Bu yüzdendir ki  tasarım deyince, ülke mimarisinin bozulmadan korunması deyince, her kentin yaşamının birbirinden farklı olsa da ana fikir olarak var olanı korumak; yapıya, geçmişe, mimariye, tasarıma saygı duymak olunca İtalya’yı konuşmamak haksızlık olur diye düşünüyorum.

Tasarım yaparken ne kadar özgür bırakıyoruz ruhumuzu, kalemimizi veya zihnimizi. Nasıl anlaşılır, nasıl algılanır fikrinden ne kadar öteye gidebiliyoruz? Çağın ne istediğine odaklanmadan, hızlı tüketilen ‘trend’ yaklaşımları gütmeden, içimizden geldiği gibi nasıl aktarabiliyoruz hayallerimizi kağıda.

Pozitif ayrımcılığa da sembolik çağrışımlara da ihtiyacımız olmadığı konusunda mutabıkız. Herkesle aynı şartlarda, herkesle eşit haklarla çalışabildiğimiz sürece, mühendisiz , mimarız, işçiyiz, emekçiyiz, anneyiz, doktoruz, fabrikadayız, atölyedeyiz, evdeyiz , sahadayız, ofisteyiz, şantiyedeyiz…

Çok kısa bir sürede bugün yapay zekayı konuşur hatta kullanır hale geldik. Ve o kadar derin bir etkiyle ortaya çıktı ki şimdilerde pratik olarak kitlelere yayılmasa da fikri olarak milyarlarca insan için ‘olanak’ ve ‘tehelikeyi’ bir arada barındırıyor.

Bir tasarıma baktığınız zaman ne düşünürsünüz? Çağın güncelini yakalamış bir yapı cephesini veya kendi çağını yansıtmak için dimdik ayakta duran bir sütunu gördüğünüz zaman aklınızdan geçen parametreler neler olur genelde?